Şu hale bak!

Bir takım yener, yenilir ya da bir puanla yetinir. Mağlup olmak önemli değil böylesine evinde böylesine ezilerek kaybedip mahcup olmak sıkıntı insanın içini acıtıyor. Bu firenin tamiri zor olur…

Maç öncesi Teknik Direktör Özcan Bizati ile öğrencileri yayıncı kuruluşun mikrofonlarına ne diyorlardı: ‘Milli arayı çok iyi değerlendik eksiklerimizden ve de yanlışlarımızdan gereken dersleri çıkardık…’

İstanbulspor sınavı sonrası hem hocamızın hem de Bursaspor’un notunu açıklıyorum:

Otur sıfır!

Takımda yeni bir oluşum göremedik. Kocaeli’nde bıraktığımız Timsah neyse aşağı yukarı gene aynısıydı. Yeni bir ruh, yeni bir heyecan ve yeni bir stratejinin varlığını hissedemedik.

Üst üste 3 maçını ite-kaka da olsa kazanan Bursaspor, yine aynı Bursaspor portresini çiziyordu.

Ne var ki o maçlarda olduğu gibi bu kez rakip dolu gidip boş dönmediği için de kazanamıyordu…

Zalazar’ın yokluğunda orta sahadan devşirme Kubilay Sönmez çakma stoper olarak Luca Capan’a partner olmuş olmasına da adam ‘önüm arkam, sağım solup’ derken iki dakika içinde Muammer’den karbon kopya iki gol geldi!

İstanbulspor’da ağda Ethemi solda Topalli Bursaspor’un iki kenarında hızlı tren gibi gidip-geliyor o bölgenin kontrolcüleri Mert Yılmaz ile Onur Atasay’da seyrüsefer memuru gibi hep ‘geç’ diyorlardı…

Göbekte Eslen aldığı her topla orta sahayı sualsiz-sorgusuz geçiyor asistlerinde arkadaşları kaleci Erhan ile adeta tokalaşma durumuna geliyordu.

Görülüyordu ki i Yeşil Beyazlı ayaklarda derman, gönüllerde ise gol iştahı yoktu… Ne acıdır ki; dün gece Bursaspor’da ne oyun insiyatifini alan vardı ne de takım içi liderliği alan!

Hatta öyle ki bir ara Sarı Siyahlı konuk ekip acaba fazla mı oynuyor diye üşenmeyip saydım!

Batuhan’ın golüne rağmen tabelada bir eksik oynayan Bursaspor, Taha’nın 15 dakika içinde iki sarı kart görmesiyle sahada da bir eksilince başımıza neyin geleceğini anladım…

Böylesine bir atmosferde gol yememesi kaçınılmaz olan ev sahibi takım skoru yine tehlikeye atmayı bir şekilde becerdiği gibi dördüncüyü de kabullendi.

Farkın açılmasıyla ikinci yarıda coşkusu tavan yapan ve kanat takıp uçarak oynayan İstanbulspor hem daha çok koştu, hem daha çok ciğerden oynadı.
Nitekim karşılığını da tabela verdi… Bursaspor’un bu duruma düşeceğini kimse hayal etmezdi.

Şimdi şu hale bak.

Ben yazı verirken zorlanıyorum. Tribünde ya da ekran karşısında oturan Bursaspor’un insanı kim bilir ne halde?

Yazık ki yazık!