Demek ki biz buna layıkız!

Sezon başından bu yana sevenlerini kahreden Bursaspor dün akşam yeni hocası Tamer Tuna ile çıktığı ilk maçta da tekleyince kaderi yine değişmedi. 2021’i hüzünle noktalayan Timsah devre arasına küme düşme hattında girdi.

23.4 yaş ortalamalı Menemenspor bir diğer İzmir temsilcisi Altınordu’dan sonra ligin ‘en genç takımı’ ve de 15.8 milyon Euro piyasa değeri ile ligin ‘en pahalı takımı’ Bursaspor’un üçte bir maliyetine kurulmuş bir ilçe ekibi…

Hal böyle olunca da ortaya çıkan tabloya bakıyorsunuz kahroluyorsunuz.

Karşılaşma öncesi Bursasporlu futbolcular yeni hocaları Tamer Tuna ile gaza gelir, biraz coşar hareketlenir diye düşündük, yine yanıldık.

İzmir’de öyle bir ilk yarı seyrettik ki; kasete al gece uyku tutmayanlara izlettir; ‘antidepresan’ tesiri yapar adamı mışıl mışıl uyutur!

Geçtik ilk yarıyı koca bir maçta Bursaspor adına aklımda kalan tek pozisyon var o da 78’de Namık Alaskarov’un direkten dönen şutu…

Maçın başlangıcında iki takımın da dizilişi aynı. Pozisyonlar orta alanda iadeli taahhütlü.
Orta alanda kör dalaşı…

Beklerden bindirme yok, kanatlar içeri kat edip şut atma derdinde. Kalabalık orta sahalar göbekten rakibi delmeye çalışan paslaşmalar, anlayacağınız gibi Timsah’ın oyun anlayışı paslanmış.

İddia ediyorum, kazanma duygusunun yenilmeme duygusuna yenik düştüğü Menemen’deki dün geceki oyun değil 90 dakika 990 dakika oynansa netice değişmez maç başladığı gibi biterdi!

Zaten öyle de bitti…

Sanki yerlisi yabancısı ile yeşil-beyazlı futbolcular yılbaşı/noel havasına girmişler. ‘Şu maç bitse de memlekete gitsek’ diye düşünüp tatil moduna bürünmüşler

Futbolda ‘yeni hocalar ilk maçlarında takımlarına şans getirir’ diye bir geyik vardır. Bu klişeyi kim neye dayanarak söylemiş bilemiyorum ama bildiğim bu söylemin sahipleri Bursaspor’un mevcut durumunu gördükten sonra bu savı geri alırlar.

Mustafa Er’den sonra gelen teknik adamlara baktığımızda Ali Aköz, FatihTekke, Özcan Bizati ve dün gecede Tamer Tuna ilk maçlarını kayıplarla kapatarak bu görüşü boşa çıkardılar…

Belli noktayı geçtikten sonra artık yazmanın ve konuşmanın da bir anlamı kalmıyor. “Demek ki biz buna layıkız!” azabını sineye çekmekten başka yapılabilecek bir şey kalmıyor.