Canım feda olsun sana!…

Sevgililerin buluştuğu gün…
Özlüce‘ye “Sevgililer Günü 1 gün, ben seni severim her gün” diye pankart asarak, bu sevdanın pazara kadar değil, mezara kadar olduğunu haykırır bu taraftar…

“SEN İLK AŞKIM”
Kulüp, artık geleneksel hale gelen “14 Şubat buluşması” için bu sabah yine idmanını taraftarına açıyor.
Taraftar, yine sevgi tüneliyle bağrına basacak Yeşil Timsahları…
Meşaleler eşliğinde moral verecek takımına…
Teksas, daha dün geceden Özlüce‘ye asmış yeni pankartını:
“Sen ilk aşkım: Bursaspor”
Dün TSYD Bursa Şubesi Başkanı M.Ali Ekmekçi‘nin düzenlediği Medya Buluşması’nda, teknik direktör İbrahim Üzülmez de, taraftarın; coşkusuna ve etkisine vurgu yaptı.
Gerçekten;
Bu kentte, en coşkulu sevdanın adıdır; Bursaspor…
Bursa’da; aşkın en vücut bulmuş örneğidir, yeşil-beyaz sevgisi…
Her zamanki gibi en zor zamanında armasına sahip çıkar…
Kar-kış demeden düşer Ankara, Erzurum yollarına…
Öyle ya;
Hangi ligde olursa olsun, küser mi hiç armasına?
Geçtiğimiz yıllarda, bu benzersiz sevdayı yazmıştım…
Hazır 14 Şubat gelmişken, yine hatırlatmakta fayda var!
İşte bu “sevginin” öyküsü:

ŞEHRİNE AŞIK İNSANLAR…
Bu kentin evlatları, şehrine aşıktır.
Ovanın yeşiline,
Uludağ‘ın beyazına aşıktır.
Kentini sembolize eden takımına aşıktır.
Hem de öyle böyle değil!
En koyusundan,
En sırılsıklamından…
Vatanını, milletini, bayrağını ölesiye sever…
Tribünlerde, Cennet Vatanını çizer ve içine şanlı ay-yıldızlı bayrağını resmeder.
Kahraman Ordusu’na her zaman destek verir.
Tribünlerde hep bir ağızdan haykırır:
“Şehitler ölmez, Vatan bölünmez!” diye.

ANLATILMAZ YAŞANIR…
Bu kentin en önemli sembolü Bursaspor‘dur.
Onbinlerce yeşil-beyaz tutkunu için 57 yıllık armanın sevdası başkadır.
Bu “anlatılamaz, yaşanır” sevdayı, şehrin her yerinde iliklerinize kadar hissedersiniz.
Şampiyon arma, kentin dokusuna işlemiştir adeta…
Her semtinde çıkıverir karşına…
Bir yaşam biçimidir.
Arabasının arkasına yazar:
“Sevdandır beni yaşatan” diye…
Düğün arabaları bile yeşil-beyaz renklerle süslenir.
Sünnet çocuklarına en çok verilen hediyedir; Bursaspor forması…
Önemli zaferlerin ardından yeşil-beyaz bayrak ve şeritlerle gelin gibi süslenir Kapalı ve Uzun Çarşı…

VAZGEÇİLMEZ SEVDADIR…
1 Haziran’da; Tophane’de yakılan meşaleler aydınlatır geceyi…
Yeşil İncidir, Timsahtır, şampiyondur…
Vazgeçilmez sevdadır…
Coşkusunu ve sevgisini hep en üst düzeyde yaşar.
Şehrini her platformda savunur!
Sevdasından ödün vermez.
Öyle ki;
“Bursaspor bayrağı, Boğaz’da dalgalanacak,
Yer yerinden oynayacak…” marşını inançla söyleye söyleye, o şampiyon bayrağı Boğaz’a astıran da, camianın bu inancıydı, sevdasıydı, tutkusuydu!..

PLAKADA GELEN ŞAMPİYONLUK: 16 MAYIS
Futbol Bayramı 16 Mayıs’tır.
10’un apoleti “şampiyondur”…
“Yeşil-beyaz Devrim”dir 16 Mayıs 2010…
Tribününe “Seni Annem Gibi Sevdim (SAGS)” adını verecek kadar sever takımını…
“Biz şampiyon takımı tutmadık. Tuttuğumuz takımı şampiyon yaptık” diye haykıran…
“Bursasporum, biz senin rengine aşığız” şeklinde şarkılar besteleyen…

“BU AŞKIN ADI BURSASPOR”
Sonra:
“Yeşil-beyaz bir aşk bu” dizeleriyle başlayıp,
“Ezber bozduk, şampiyon olduk” diye devam eden ve “Kelimeler sığmayan bu aşkın adı Bursaspor” sözleriyle zirve yapan 50. Yıl Marşı’yla coşan…
Gücü etkisinde saklı; yarım asrı geçen tribünü Teksas‘la tüm dünyaya nam salan bir kulüptür Bursaspor…
Taraftarı; sevdası için karadan Gürcistan’a da gider, Sırbistan’a da…
Manchester Old Trafford’a da uçar, Glasgow’a da, Valencia’ya da…

UĞRUNDA MESAFELER…
Dedik ya;
“Arma uğrunda mesafe tanımaz” diye…
Sonra da bunu beste yapar, takımına seslenir:
“Uğrunda mesafeler,
Yıkılır tüm engeller,
Çile, keder, ne fark eder?
Bursam sana değer!..”
SEVDİM Mİ TAM SEVER…
Taraftarı, sevdim mi tam sever!
Kişilere değil, armaya sevdalıdır.

Daha ne desin ki?
Ben de 1970’lerse çocuk yaşta aşık olmuştum armaya…
Babamın elini tutar, koşardım Atatürk Stadı’nda…
*
Sevgilisini Atatürk Stadı’na götürerek, tribünlerde “benimle evlenir misin?” diye pankart açıp, evlenme teklif eden de benim taraftarımdır.
Timsah Arena’da nikâh kıyıp evlenen de…
Anı Duvarı’na eşinin, çocuklarının, babasının adını yazdıran da…

BİR ŞARKISIN SEN…
Stada girince maçtan önce hemen atkısını açar ve başlar Samanyolu’nu söylemeye:
“Bir şarkısın sen ömür boyu sürecek…”
Sonra…
“Odam kireç tutmuyor” başlar…
…Ve şu dizelerle devam eden bu “Sevda Türküsü” inletir yeri göğü:
“Sevdan baştan gitmiyor,
Sarılıp yatmayınca…”

“KELİMELERE SIĞMAZ…”
Takımı gol attı mı;
Muradiye inler, Çekirge, Yeşil dinler!..
Marşlara konu olmuştur bu efsane aşk:
“Aşkının tarifi yok.
Kelimelere sığmaz.
Sana gelemediğim o gün,
Bu şehirde Güneş doğmaz.
Anlatsın Altıparmak,
Dinlesin Muradiye…”
diye devam eder sevgi kokan mısralar…
Her galibiyetten sonra, takımıyla tribünlerin önünde bütünleşerek söylenen;
“Güzeller içinden bir seni seçtim. Kalbimi sana, ben sana verdim” şarkısı unutulur mu hiç!
Artık gelenekselleşen bir ritüeldir bu kutlama…
19 ile 63 numaralı formalar aşk ile yan yana gelir; 1963 olur.

BABAMIN OMZUNDA…
Sonra;
“Babamın omzunda gelmiştim yanına,
Aşık olmuştum ben sana Atatürk Stadı’nda.
Çubuklu formanla, efsane Teksas’ınla,
Şampiyonluk yakışır, o kutsal yeşil-beyaza…”
İşte;
“Sevgi” denince; Bursa’da 57 yıldır yaşanan o coşkulu Bursaspor sevgisini yazmak geldi içinden…
…Ve bir çırpıda bu satırlar döküldü gönlümden klavyeye…

“CANIM FEDA OLSUN SANA”
Gerçekten de soruyorum size:
-Var mı böyle bir sevda?
Yıllardır ne diyoruz tribünlerde?
“Bursaspor sen çok yaşaaa,
Canım fedâ olsun sanaaa,
Hiçbir şeye değişilmeeez,
Senin sevgin bu dünyadaaa!”
Var mı ötesi!..