Bir varmış, bir yokmuş!

Kötü durumda olan Bursaspor’un gönlü büyük taraftarı, “Kötü niyetliler bizi bu hale getirdi” görüşünde birleşip, “Bize iyi niyetli adam gerek” deyip onu başa seçmiş.

Bu iyi niyetli ağabeyimiz gelmiş, hata üstüne hata yapmış. “Hata yapıyorsun” diyenleri dinlemeyip, kendi bildiğini okumuş.

İş bu ya, başarısız olmuş.

Ama iyi niyetli diye, “Hata yapar ama Bursaspor’a yanlış yapmaz” demişler. “Hatadır, düzelir”

Bursa şehri, hiçbir Allah‘ın kuluna tanımadığı krediyi ona tanımış. Çevresindekilerin bir kısmını değiştirip yoluna devam etmiş.

“Nereden bulacağız böyle para veren adamı?” demişler.

O da vermiş de vermiş. Vermiş de, verdiği hep yaptığı hatalara gitmiş.

O ise bunu görmeden, sanki verdiği para ile kulüpten hisse almış gibi havalara girmiş.

Çağın en tehlikeli hastalığı kibre yakalanıvermiş. Kadere bakın ki, yine başarısız olmuş. Bak Allah‘ın işine…

Bu defa da “Çıraklık dönemi bitti, ustalık dönemi başlayacak” demiş.

Ne bir projesi, ne bir somut vaadi varmış ama kendine yine destek bulmuş.

Hata üstüne hata yapıp, her daim destek bulunca, hırsı iyice artmaya başlamış.

Artık hatalarını hata, eleştirileri eleştiri, eleştirenleri de Bursasporlu saymamaya başlamış. Bakmış yapamıyor, düşmüş parasının derdine. “Alabildiğimi alayım da gideyim diyor” diye dedikodular çıkmaya başlamış. “Yok ya o iyi niyetli” demişler ama bir de ne görürsün! Kulübün arazileri, borcuna mahsuben ona satılmış.

“Kanuna uygun” demişler ama vicdanlara uymamış.

O ise yine hırslanmış. İyice “Bir ben bilirim” diyenlere benzemiş.

Ona laf söylemekten bıkan ahali artık ses çıkarmaz olmuş. “Ben ne desem olmuyor, ne yapsam olmuyor” derlermiş.

Eee peki sonra ne olmuş?

Sonuç yine değişmemiş.

Yine başarısız olmuş.

Takımı uçurumun eşiğine getirmiş.

Ama hırsı ve inadı yine dünya değerlerinin önüne geçmiş.

Bu hikâye size tanıdık geldi mi?

Kum, çakıl, arazi..

Bu da bizim terazi.