Atatürk Stadı ve anılar

Atatürk Stadı Bursasporlular için çok şeyler ifade eder.

Türkiye 2. Ligi’nden 1. Lige yükseliş.

Süper Lige geri dönüş.

İlk kez Türkiye Kupası’nın kazanılması.

Bizans’ın tüm oyunlarına, karşın kazanılan Türkiye Süper Lig şampiyonluğu.

Buranın zemininde yapılan muhteşem şampiyonluk kupasının havalara kaldırılması.

Şampiyonlar Ligi müziğinin ilk kez kulaklarımızda çınlaması.

Ünlü kulüplerin buraya gelmesi.

UEFA Avrupa Kupası heyecanı. Dünya Kulüpler Şampiyonu Dinamo Kiev’in Bursaspor ile oynaması.

Dünya markası Ajax’ın gelmesi.

Kaderler, üzüntüler, sevinçler, 2-0 geriye düşülüp 3-2 kazanılan maçlar. İstanbul’un üç semt takımına karşı tarihi farklı skorların alındığı mücadeleler.

Daha neler neler.

Benim için en acı anım ise burada görevinin başında iken vefat eden Bursaspor Kulübü İbrahim Yazıcı için burada yapılan, veda töreni.

Ama benim için Bursa’da doğan, büyüyen birisi için çok şeylerdi Atatürk Stadı.

Ben burada Osmangazi Orta Okulu’nda okurken ilk 19 Mayıs gösterisine burada çıkmıştım.

Hatta orta okulda iken Atatürk Stadı’nın atletizm pistine çıkıp yarışmıştım.

Lise yıllarında da burada çok atletizm yarışmalarına katıldım. Gülle attım, disk attım, çekiç attım.

Hatta, stada çıkarken küçük bir malzeme odası vardı.

Orada SAS kulübü ile yeni kurulan Tofaş Otomobil Fabrikası’nın birleşmesine tanıklık etmiştim, Atatürk Stadı’nın o küçücük odasında.

Hatta o dönem Bursa Hakimiyet Gazetesi’nde çalışırken, minikler penaltı yarışı organize etmiştik, değerli büyüğüm merhum Enver Ayhan, meslektaşlarım Levent Gençelli ile birlikte.

1.Amatör Küme’nin Altın ve Gümüş karmalarının maçını oynatmıştık. Kimler yok tu ki o maçı organize ederken. Merhumlar Ercüment Şeftalioğu, Nida Öğretir, Selim Hacıoğlu, Mustafa Şahin ve daha niceleri.

Hatta burada Amatör 1. Küme Şampiyonalarına tanıklık etmiştim. Hele hele Kestel Çilekspor ile Mustafa Kemal Paşa Spor’un maçlarını tanıklık ettim.

Şimdi ne oldu.

Anılarım, beynimin içerisinde dolaşıp duruyor.

Oradan her geçtiğimde ise yüreğim sızım sızım sızlıyor.

Atatürk Stadı’nı yani Bursa’nın bir tarihini korumak, onu yaşatmak varken, Kültürpark’ın yanına Millet Bahçesi yapılmasını aklım hala almıyor.

Sanıyorum bu kentte doğan her bireyin orası ile ilgili anıları vardır.

Hatta ben merhum amigolarımızdan Yaşar’ın stadın çimlerine serilen minderde güreş yaptığına, ilk jimnastik gösterisini kapalı tribün önündeki halkada yapıldığına tanıklık etmiştim.

Ne oldu. Orası yıkıldı diye anılar kayboldu mu?

Tabii ki kaybolmadı.

Benim olduğu gibi herkesin hafızalarında, akıllarında yaşıyor. Hiçbir zaman da kaybolup gitmeyecektir.

Ama Bursa’nın en önemli tarihini yerle bir edenleri hiçbir zaman unutmayacağım.

İyi insan olarak hatırlamayacağım. Bursa’ya ihanet eden kişiler olarak hatırlayacağım.