Yol ver kardeş!

çok uzun zamandır devam eden bir dostluk, bir kardeşliktir. uzun seneler öncesine dayanır. fanatiklikte çığır açan taraftar gruplarına sahip bu iki takımın, özellikle yakınen tanıdığım bursa tribünleri gibi türkiye’nin yarısıyla kavgalı insalar nasıl olmuşta böylesi bir dayanışma oluşturmuş gerçekten de ilginç gelebilir. tabi ki herşeyin olduğu gibi bunun da bir hikayesi var. hikayeler bitmesin. 

halen bursaspor supporters club ile tribüne devam eden bursa tribünün yıllanmış isimlerinden tarkan abim anlatıyor;
“yıllardan 1990 olması lazım, yaşım 18. iç sahada dış sahada bursasporun bütün maçlarına gidiyoruz. texas isim yapmış, yaşatmak bize düşmüş. yaşıyoruz, yaşatıyoruz. o zamanlar bir abdül abimiz vardı. tribünlerin görüp görebileceği en fantastik kahramanlardan insanlardan biri. bütün tribüne jargonuna hakim, sevilen, sayılan, tam bir lider, gel dese öl dese peşinden 1000 kişinin öleceği bir insan. bir texas efsanesi. abdül abi kardeşiyle birlikte ankaraya üniversiteye gitmişti. ama tribüncülük kanına işlediği için orada da rahat durmadı, üniversitedeki çevresiyle birlikte başladı ankaragücü maçlarına gitmeye. ankaragücü tribünün kafa adamlarıyla tanışması böyle başladı. zaten delikanlılığı kendisinden önce gelen biri olduğu için orada da hemen sevildi, sayıldı. ankaragücü tribünüyle birlikte istanbul takımlarına karşı kavgalara da onlarla beraber girdi. bursalı olduğu kadar ankaralı oldu. çevresinde ki ankaragüçlülerde bursasporu onunla tanıdılar, sevdiler. sonra abdül abi üniversiteden mezun oldu ve asteğmen olarak mardin’e gitti. mardin’de şehit düştü abdül abi. haber bursa tribünlerine ulaştı. herkesin canı yandı. abdül abi ölmüş dediler. tam ertesinde bursa’nın sezon açılışı vardı, adını hatırlayamadım şimdi, yabancı bir takımlaydı. maçın başından önce sahanın içinde sarı lacivert formalı, atkılı bir grup göründü. texas tribünlerinin karşısına geçtiler ve ellerindeki pankartı açtılar, pankartta “abdül ölmedi kalbimizde yaşıyor” yazılıydı. ankaragücü tribününün önde gelen isimlerinin bu hareketi hafızalara kazındı, hiç unutulmadı. ve bursa’da abdül’ün cenaze törenine ankaradan belki 1000 kişi geldi. bütün ankaragücü tribünü bursaya akmıştı sanki. ankaragüçlüler bursasporlularla birlikte uğurladılar abdül abi’yi. sarı lacivert ve yeşil beyazla uğurladılar. işte böyle kenetlendi tribünler. bu iki takımın tribünleri hala abdül abi’nin anısını yaşatırlar.”

ve evet, gerçektende hala o anı yaşatılır. bursa’da herhangi bir lig maçına gittiğinizde statta ki kronometre 6. dakikayı gösterdiğinde duyacağınız şey sadece “ankaragücü” tezahüratı olacaktır. ve ankaragücü maçlarının 16. dakikasında da “bursa” tezühüratları yükselir tribünlerden. bursaspor’un tribünlerinde her maç mutlaka ankaragücü atkıları yeşil beyaz atkılarla birlikte sallanır. stadın önünde ankaragücü ve bursankara atkıları satılır. bursa’da ki ankaragücü maçlarında bütün ankaragücü futbolcuları teker teker tribüne çağırılıp alkışlanır. beraber eğlenilir, coşulur. rekabet çok geri planda kalır. en son ikinci lig a kategorisi şampiyonluk maçına gene ankaradan çok kalabalık bir grup gelmiş, maçı texasla birlikte seyretmiştir. 

bu yazıda benden hiç tanımadığım abdül abi’nin anısına olsun. kavganın gürültünün fanatikliğin arasında böyle güzel şeylere vesile olduğu için bir teşekkürde ben edeyim. ruhu şad olsun. 

Yol ver kardeş şaşkına kümede kalsın Allah aşkına

Ezer geçeriz.

İyi olan kazansın.Her iki takımada başarılar.

Hastalık aynı, tıpta tedavisi yok ,gol atamama sendromu ne ilacı var ne tedavisi

Galip gelelim rahatlayalım.