Yakışmadı be çocuk..

Bilirim,

Ölüm kimseye yakışmaz…

Ama

Sana hiç yakışmadı be çocuk..!

Bu yaşta,

Böyle temiz bir kalbe,

İçi-dışı bir olan,

Yüreğinden zerre kötülük geçmeyen Alican’a,

Bu kara toprak,

Olmadı!

Sana hiç yakışmadı be çocuk…!

O sıcak gülüşünle,

Sevecen bakışlarınla,

İnsanı dinlendiren ses tonunla,

O naif karakterinle…

Sana hiç yakışmadı be çocuk…!

Hani derler ya;

“Allah sevdiğini kulunu, erkenden yanına alır”

Doğruymuş,

Acı bir şekilde öğrendik maalesef…

Ama

Bizi buralarda sensiz bırakmak,

Bana, “Abi” derken hissettiğim o sıcaklığı yaşayamamak,

Olmadı

Sana yakışmadı be çocuk…!

 

Bilirim ki;

Dünyalar ayrı olsa da,

Her zaman yenik düşsek de esiri olduğumuz anlamsız koşuşturmalara,

Adını bir kez yüreğimize kazıdığımız dostlarımızı,

Hiçbir zaman unutmadık Alican’ım…

Elveda demiyoruz,

Bir veda değil zira bu

Yalnızca kısa bir ara

Çünkü yeşil-beyaz atkılarımızla tekrar bir araya geleceğiz…

Şimdilik,

Çok sevdiğimiz meleğimizi toprağa veriyoruz

Ama bil ki,

Sana yakışmadı be çocuk…!